The final countdown

De laatste maand voor mijn in Amerika is aangebroken, en dat is een heel raar gevoel. Het leek nog maar zo kort geleden dat ik vertrok of dat ik zelfs nog in Uithuizen was.. Aan de ene kant ben ik blij dat ik over een maandje naar huis ´mag´, aan de andere kant gaat het hier ook lekker. Ik ga sowieso de mensen hier missen, je leert elkaar in korte tijd redelijk kennen en we hebben echt een leuke groep met 10 internationals (inclusief ik) waarmee we veel om gaan.

School ga ik natuurlijk niet zo missen, ik kon en kan maar moeilijk wennen aan de manier van lessen en toetsen krijgen hier. Geloof me Nederlandse studenten.. we hebben het echt niet zo slecht op het HBO! Er wordt in Nederland relatief weinig van je verwacht, behalve dat je je tentamen maakt aan het eind van het blok en als het even kan ook nog haalt met een 5,5 (of meer, maar dat vinden wij als studenten vaak niet nodig). Hier haal je je toets (die je elke 3 week hebt) pas als je een 60% score hebt, maar vanaf 70% zijn studenten én docenten pas echt tevreden met je cijfer. Participatie in de les is ook belangrijk en als je geen vragen stelt aan je docent vinden ze het maar vreemd.
Naast dat de lessen anders zijn is ook het financiële plaatje anders.. Amerikaanse studenten betalen per semester ongeveer $15.000 dollar. Een absurd bedrag als je het mij vraagt, maar andere scholen vragen soms wel $25.000 per semester. Zoals ik net als zei, we mogen in Nederland best onze handjes dichtknijpen met €2000 per jaar collegegeld.

Maar enfin, ik doe het volgens mij best goed dit semester. Duits is verreweg het makkelijkste vak.. tijdens toetsen wordt nooit iets in het Engels gevraagd, je hoeft alleen maar Duits toe te passen dus Arinda vertaald het tijdens het leren natuurlijk lekker naar het Nederlands in plaats van Engels om de stof te begrijpen. Ik ben benieuwd hoe de finals gaan, ik weet pas of ik al mijn ‘courses’ gehaald heb als ik alweer in Nederland ben.

Ik begin nu wel steeds meer uit te kijken naar het moment dat ik weer in Nederland ben. Eindelijk mijn ouders, zus (paar weken later) en vrienden weer zien. Heb ook al ontzettend zin om weer tapas te eten bij La Cubanita en wijntjes te drinken met mijn lieve vriendinnetjes! Laatst droomde ik over dat ik weer in Nederland was.. toen ik wakker werd voelde het even heel raar maar ik ben ontzettend blij dat dit Amerikaanse avontuur geen droom is. Het is namelijk een ontzettende verrijking. Je leert andere culturen, jezelf en eigen cultuur erg goed kennen. Soms zitten Tina (roommate) en ik tegen elkaar te zeggen; oh, is dat bij jullie niet normaal, hoe doen jullie dat? Zo grappig dat Frankrijk en Nederland soms zo verschillen, terwijl het bijna buurlanden zijn. Uiteraard zijn er met alle andere landen ook veel verschillen, maar we hebben allemaal gemeen dat we in een ‘vreemd’ land terecht zijn gekomen dat toch wel een beetje als thuis is gaan voelen.

Wegdromen over ons kleine kikkerlandje kan natuurlijk niet de hele tijd, dus gelukkig houden de docenten mij en de andere studenten hier lekker nog even bezig met toetsen, verslagen, presentaties en seminars om te bezoeken. Volgende week heb ik een presentatie voor ruim 100 medestudenten, en aanstaande donderdag hebben we een seminar waar we heen moeten/kunnen; een ‘Career Event’, met een deel waar je onder andere tips kunt krijgen over je CV en kunt praten met professionals van bedrijven uit Bloomington, Chicago en omstreken. Vooral het CV gedeelte lijkt me wel leerzaam.

Ondanks de drukke periode die nog komt kan ik me ook nog verheugen op een paar dagen New York aan het eind van dit semester. Ik heb dan een paar dagen die ik alleen kan doorbrengen, wat ik opzich wel fijn vind na een half jaar constant mensen om me heen. Wel ga ik zeker nog even met Tina afspreken in New York, wel zo gezellig om nog 1 keer iets samen te doen met mijn roommate! Jullie lezen de verhalen wel weer in mijn volgende blog, wat waarschijnlijk ook (voorlopig) de laatste wordt aangezien ik dan weer in Nederland zal zijn. Ik vind alle reacties die ik elke keer krijg op mijn blog en alle andere post en berichtjes heel leuk! Natuurlijk heb ik hier ook wel eens een minder leuke dag, dan helpen die berichten van het thuisfront enorm. Ik weet ook wel zeker dat als ik alles over een paar maand nog eens zelf teruglees, er met een goed gevoel op terug kan kijken. Tot begin mei zal ik nog even goed mijn best doen, met de final countdown naar Nederland in mijn achterhoofd.

Tot de volgende blog!

Liefs, Arinda.